Günəşin buludlarla gizlənqaç oynadığı, ağacların “göz yaşları”nın selə döndüyü, küləyin “qələbəsini” bayram etdiyi bir payız günündə şəhərimizin qoynunda, yaraşıqlı tikililərin qənşərində boy göstərən, əzəmətli görünüşü ilə gözoxşayan bir ünvana üz tuturam. Ecazkar quruluşları ilə abad küçələri daha da cəlbedici göstərən xiyabanları, fəslin ab-havasına bürünən, qocaman çinar ağaclarının köksünə sığındığı göyqurşağını xatırladan parkları seyr edə-edə yolu nə zaman qət etdiyimin fərqinə belə, varmıram.
Budur hər gün onlarla bacarıqlı, qabiliyyətli məktəblinin yaradıcı təfəkkürünü inkişaf etdirmək üçün üz tutduğu Heydər Əliyev Uşaq-Gənclər Yaradıcılıq Mərkəzi. Bu mərkəz haqqında ilk təəssüratım yerləşdiyi binanın qarşısında qızılı dona bürünən ağacların ətrafında toplaşan uşaqların maraqlı söhbətindən, aralarındakı kiçik müzakirələrdən yaranır.